Als volwassene af en toe even kind zijn

De wereld door mijn kinderogen

Ik weet nog dat ik als vierjarige aan het schommelen was en dat ik een naaktslak in het gras ontdekte. Ik bestudeerde het beestje van alle kanten. Ik keek hoe het vooruit kroop, ik bekeek de structuur van de huid, ik observeerde hoe de oogjes alle kanten op bewogen en mijn blik bleef steken bij het slijmerige spoor dat de slak achterliet. Ik vroeg mijn ouders waar het slijmspoor vandaan kwam, hoe het beestje kon lopen, wat het at en dronk en of naaktslakken ook leven als gezin en vrienden hebben. Ik vroeg mijn ouders het hemd van hun lijf. Ze probeerden mijn vragen zo goed mogelijk te beantwoorden en daarna lieten ze mij alléén met mijn nieuwe vriendje. Ik heb zeker een uur lang vol verwondering naar het beestje gekeken. Ik zocht in de bosjes naar de papa, mama en het zusje van mijn slakkenvriend. Toen ik hen niet vond, heb ik mijn slakje gerustgesteld en het verteld dat ik zijn familie was geworden. Ik verzorgde de naaktslak en ik bedacht dat het leuk was om samen op avontuur te gaan. De slak was sloom, maar we gingen schat zoeken. Om de zoveel centimeter groef ik een kuil om te kijken of daar een schat lag. Tijdens het graven, kwam ik een regenworm tegen. Ik koppelde de worm aan mijn nieuwe beste vriend. Nu waren ze niet meer alleen en konden ze samen spelen. In de natuur kon ik mij uren vermaken en kwam mijn fantasiewereld tot leven, maar ook op andere plekken ontbrak het mij niet aan fantasie. Ik kon mij bijvoorbeeld helemaal verliezen in het maken van tekeningen. Op papier ontpopten zich routekaarten die mij zouden leiden naar een onbewoond eiland. Ook tekende ik hoe mijn fantasie-eiland eruit zou zien. Ik leefde niet alleen in een fantasiewereld als ik alléén was, maar ook in het bijzijn van leeftijdsgenootjes. Tijdens het spelen van verstoppertje toverde ik om tot een fantasiepersonage. Deze had speciale krachten en kon bijvoorbeeld onzichtbaar worden en ze kon zichzelf camoufleren door van kleur te veranderen zoals een kameleon. Ik kon niet alleen veranderen in menselijke superhelden, maar ook in dieren. Als ik met mijn hond speelde, dan veranderde ik er zelf ook in een. Ik maakte blafgeluiden en voor nep plaste ik tegen de bloemetjes in de tuin. Dat was een ondeugende fantasie en ik kon er zelf erg om giechelen. Ik speelde samen met mijn hond met zijn favoriete speelgoed en ging helemaal op in het door mij verzonnen fantasieverhaal.

Het volwassen leven

Ik verdiep mij dagelijks veel in zware onderwerpen, zoals leven met PTSS, autisme en boulimia. Het is mijn hobby om hier veel over te bloggen, maar dit valt mij soms ook wel zwaar. Verder bestaat mijn dagelijks leven uit therapie, het huishouden, het onderhouden van volwassen relaties, het betalen van rekeningen en de zorg over mijn dieren. Ja, in het leven krijg je te maken met verantwoordelijkheden en als volwassene word je geconfronteerd met de realiteit van het leven. Die realiteit is dat het leven best serieus is. De focus in de maatschappij ligt op wat je presteert en op je sociale status. Jouw waarde hangt bijvoorbeeld af van jouw positie op het werk, de opleiding die je hebt afgerond, het salaris dat je verdient, het koophuis dat je hebt gekocht, de hoogte van je hypotheek, hoe goed je bent in de sport die je beoefent en jouw waarde kan afhangen van de vriendengroep waartoe jij behoort. Onlangs ben ik door een depressieve periode heen gegaan, waardoor ik minder kon presteren. De focus kwam op mijn slechte mentale gezondheid te liggen. Ik realiseerde mij dat presteren niet gelukkig maakt en dat de wereld draait om liefde, gezondheid en geluk. Ik heb ervaren dat het loslaten van een prestatiegericht leven mij gelukkiger maakt.

Mijn kinderlijke kant

Ben je het met mij eens dat het zonde is als je op je tachtigste terugblikt op je leven en dat je beseft dat je het te serieus hebt genomen? Ik denk dat je vol onvrede zou zitten, als je herinneringen allemaal in het teken staan van opleiding, werk, sociale status en geldzaken. Leuker is het om terug te kunnen blikken op een leven met grappige en plezierige momenten. Ik denk dat er in elke volwassene nog een kinderlijke kant verscholen zit. Door maatschappelijke druk, of het ontwikkelen van psychische kwetsbaarheden kan die kant naar de achtergrond verdwijnen. Ik weet zeker dat mijn psychische klachten eraan hebben bijgedragen dat ik mijn kinderlijke energie kwijtraakte. Inmiddels kan ik zeggen dat ik deze energie weer redelijk teruggevonden heb. Dat ontdekte ik vandaag toen mijn partner en ik bij vrienden op visite gingen. Zij hebben een heel lief dochtertje van twee jaar. Ik vond het heerlijk om met haar te spelen en zo zelf ook weer even kind te zijn. Samen met haar speelde ik in een kinderkeukentje en maakten de raarste gerechten. Haar fantasiewereld is groot en dat vind ik verwonderlijk! Ik voel mij blij op momenten zoals deze, dat mijn kinderlijke energie er mag zijn. Dit speelplezier deed mij denken aan de periode dat ik werkte als oppas. Toen was er altijd ruimte voor mijn kinderlijke energie. Met mijn twee oppaskinderen kon ik urenlang in de speeltuin spelen en van de glijbaan glijden, of schommelen. Binnen deden we spelletjes met elkaar en dan vergat ik mijn zorgen. Tijdens de verkleedpartijtjes, die tijdens het oppassen plaatsvonden, konden de kinderen en ik ook onze fantasie kwijt. Tijdens het opvoeren van Roodkapje mij helemaal inleven in het spelen van de rol van de boze wolf. Kinderen kunnen het kind in een volwassene naar boven halen. Maar ook al zijn er geen kinderen in de buurt, kan je ervoor kiezen af en toe lekker kind te zijn.

Tips voor het hervinden van je kinderlijke energie

• Sta weer eens stil bij je fantasieleven. Maak tijd vrij om te kunnen fantaseren en dagdromen. Dit kan je bijvoorbeeld doen als je aan het meezingen bent met je favoriete nummer tijdens het stofzuigen. Beeld je in dat je die zanger bent en voel jezelf de ster van de show!
• Zorg dat je goed slaapt. Je hebt dan energie om aandacht te schenken aan het kind in jou.
• Zorg voor een gezonde leefstijl, als je jouw kinderlijke energie wil behouden. Beperk de inname van suiker en cafeïne. Verder helpt het om te stoppen met verslavende middelen.
• Leef in het moment. Pieker niet over het verleden en de toekomst. Dit zorgt namelijk voor neerslachtigheid en hiermee kwel je jezelf. Dat ontneemt jou je kinderlijke energie.
• Zie de wereld door de ogen van een kind. Wees ontvankelijk, oordeel niet, stel vragen en neem een onderzoekende, open houding aan en uit je emoties door te lachen.
• Doe nieuwe dingen. Blijf jezelf uitdagen en blijf zo leergierig en nieuwsgierig als een kind.
• Sta het jezelf toe om te spelen. Het doen van spelletjes, games, of het spelen met speelgoed stimuleert het kind in jou. Het kind in jou zal zich tijdens deze activiteiten bevredigd voelen.
• Doe alleen de dingen die jij leuk vindt om te doen. Dit zal je energie en voldoening geven.

Voordelen van even kind-zijn

Jezelf als volwassene af en toe toestaan om even kind te zijn, heeft absoluut voordelen. Het kan bijvoorbeeld helpen tegen stress en neerslachtigheid. Ook rekt het je energie om met de 'grote en boze wereld' om te gaan. Verder kan het helpen om de oordelen die je vanuit de maatschappij krijgt even los te laten. Daarbij kan het je zelfvertrouwen vergroten, omdat je jezelf echt laat gaan. Als laatst kan het je een gevoel van vrijheid geven. Je wordt even niet beperkt en er hoeft geen beroep gedaan te worden op je verantwoordelijkheden. Even zorgeloos kind-zijn, kan echt gelukkig maken!