Blog voor de partners van iemand met autisme

Hoe ervaar ik mijn relatie?

Sinds 2018 ben ik gediagnosticeerd met autisme. Ik heb mijn partner, Joey, leren kennen toen ik pas een korte tijd wist dat ik autisme had. Joey weet dus niet beter dan dat ik ASS heb. Hij ziet mij gewoon als zijn vriendin, die in het leven af en toe tegen een uitdaging aanloopt door haar autisme. In mijn relatie met Joey ervaar ik dat wij best veel gelijkenissen hebben. Mijn vriend heeft zeker een aantal kenmerken die bij de diagnose autisme kunnen horen. Dat maakt het voor mij makkelijker om met hem samen te leven, omdat wij ons hetzelfde kunnen gedragen. Joey houdt bijvoorbeeld niet van sociale aangelegenheden en heeft een beperkt aantal vrienden. Zelf heb ik twee vriendinnen en daar ben ik content mee. Ik ben blij dat Joey niet verwacht dat ik een sociaal en amicaal mens ben. Hij weet dat ik niet de gangmaker zal zijn, als zijn vrienden bij ons over de vloer komen. Andersom verwacht ik ook niet van Joey dat hij de sociale kikker is, als ik mijn vriendinnen thuis uitnodig. Thuis kan ik tot op zekere hoogte mijn dag naar mijn eigen wens invullen. Mijn vaste afspraken staan ingepland op ons planbord in de gang en huishoudelijke taken zijn verdeeld. Hoe de rest van de dag eruit ziet, bespreken we samen. We praten hier veel over, omdat ik zonder duidelijkheid niet goed kan functioneren. Naast de activiteiten die Joey en ik samen doen, heb ik redelijk wat tijd op een dag nodig om mij te kunnen afzonderen. Ik ben regelmatig graag alleen om te kunnen ontprikkelen en nieuwe energie op te doen. Op het eerste oog lijkt mijn autisme weinig invloed te hebben op het samenleven en zijn mijn partner en ik op elkaar ingespeeld. Toch ben ik benieuwd hoe mijn vriend geconfronteerd wordt met mijn autisme binnen onze relatie. Ik heb besloten hem vragen te stellen om erachter te komen wat voor een invloed mijn ASS op hem heeft. Ik deel Joey's ervaring zodat jij als partner van iemand met autisme (h)erkenning kan vinden. Ook wil ik namens mijn vriend het geheim tot ons succes verklappen.

Interview met mijn partner

Kenmerkend aan mijn autisme

Allereerst vraag ik mijn vriend of hij merkt dat ik autisme heb. "Van buitenaf zie je niet veel aan jou, maar aan de binnenkant speelt er zich zo veel af! " Ik vraag hem waaraan hij dat merkt. "Je kan moeilijk tegen veranderingen, want dan ervaar je vaak veel stress. Verder is jouw behoefte aan structuur een typisch kenmerk van jouw autisme. Je kan ook heel dwingend zij, als je duidelijkheid probeert te krijgen. Als een situatie onduidelijk voor jou is, dan loop je vast en dat probeer je te voorkomen." Ik besef mij dat mijn partner beschikt over een flinke dosis aanpassingsvermogen en dat dit bijdraagt in het kunnen samenleven met mij. De dag wordt bepaald door de afspraken die ik heb staan en daaromheen vullen we samen de rest van de dag in. "Dat jij je routines hebt en dat je dag gestructureerd is, vind ik goed aan jou. Het vult mij aan, omdat ik minder gestructureerd ben. Ik snap jou als je structuur mist en die vervolgens zelf aanbrengt in de dag." Naast het moeite hebben met het missen van structuur, ga ik ook heel slecht op alles wat onverwacht gebeurt en waar ik niet op gerekend had. Als ik iets met Joey ga ondernemen, dan denk ik allemaal scènes uit die kunnen voorkomen en komen alle doemscenario's voorbij. Zo ben ik zo goed mogelijk voorbereid en voorkom ik dat ik dichtklap of overspoeld raak door emoties. Als er dan toch iets onverwachts gebeurt, waar ik geen rekening mee had gehouden, dan raak ik in de war en verlies ik het overzicht. Dit kan ook gebeuren wanneer Joey een plan inbrengt, terwijl ik mijn dag al heb ingepland. Laatst had ik bedacht om 's avonds mijn huisdieren te gaan knuffelen en verzorgen. Joey had echter het plan opgevat om een groot stuk te gaan wandelen. Mijn hoofd maakte kortsluiting. Ik maakte de keuze om mee te gaan wandelen maar vond het erg lastig dat ik de weg niet kende, niet wist hoe lang de wandeling zou duren, de omgeving voor mij onbekend was en ik raakte gestrest toen Joey zei de weg naar huis niet precies te weten. De onduidelijkheid en het gebrek aan overzicht zorgden voor een paniekerig en gestrest gevoel. Daarnaast ontregelde dit spontane idee mij. Mijn eigen plan moest wijzigen en het verzorgen van de dieren moest ik een dag verplaatsen. Dit zorgde ervoor dat de structuur van mijn week niet meer klopte. Ik moest het overzicht helemaal aan gaan passen. Dat kost mij altijd veel energie. "Het niet met onverwachte situaties en spontaniteit kunnen omgaan, hoort wel bij jouw autisme. Als ik inderdaad spontaan met het idee kom om te gaan wandelen, dan kan het zijn dat jij mijn voorstel afwijst. Een plotselinge verandering kan jou veel stress bezorgen en jou ontregelen. Op dat moment respecteer ik jou en jouw autisme. Meestal probeer ik nog wel om jou jezelf te laten uitdagen om toch mee te gaan en jouw grenzen op te zoeken. Als je echt niet mee wilt dan maak ik de beslissing om alléén te gaan en dan kan jij jouw eigen gang gaan." Wil mijn partner zijn eigen plan volgen dan moet hij het soms zonder mij stellen, omdat ik niet zo makkelijk van plan kan veranderen en meer tijd nodig heb om aan het nieuwe plan te wennen.

Mijn eigenaardigheidjes

"Door jouw autisme heb je moeite met het maken van keuzes, ook al moet ik zeggen dat ik er zelf ook niet goed in ben. We willen elkaar niet teleurstellen en daardoor blijven keuzes in het midden liggen. Verder word je heel erg gestrest als je voor iets onverwachts komt te staan. Als je in het dagelijks leven teveel prikkels binnenkrijgt, kan je ook struikelen. Dan ben je ontregelt en dat leidt tot het maken van foutjes, die eigenlijk niet nodig zijn." Ik herken mij hierin en als ik mijn vriend vraag of hij ook mijn obsessies als mijn struikelblok ziet, dan antwoord hij van niet. "Je hebt niet veel hobby's meer, maar je houdt je goed bezig met de hobby's die over zijn gebleven. Ik heb niet vaak last van jouw neiging je obsessief in je interesses te storten. Als ik dat wel heb, dan zeg ik dit tegen jou. Daar reageer jij verschillend op kan jij verschillend op reageren. Dit ligt puur aan de communicatie. "Je kan je star vasthouden aan jouw mening en geeft het niet snel toe als je ongelijk hebt. Voor jou klopt jouw waarheid, ook al zit je een stukje van deze waarheid af. Verder is het soms lastig dat je mijn avances niet opmerkt en dat de intimiteit soms dus niet spontaan ontstaat." Er zijn dus wel dingetjes die mijn partner uitdagend vindt binnen onze relatie. Ik vraag mij af of mijn vriend dit ook echt als last ervaart. Daarop antwoordt hij meteen: "Nee! Als ik tegen jouw autisme aanloop dan zoeken we altijd samen naar een oplossing en zo vinden we altijd onze weg. Het kan in een relatie met een ASS'er best wringen. mijn tip is dat je oplossingsgericht moet blijven denken. Door te praten, leer je elkaar te begrijpen en daardoor kan je samen een weg vinden die voor jullie allebei goed voelt."

Is mijn autisme een last?

Ik vind het een moeilijke vraag om te stellen, maar ik vraag mijn partner of hij het moeilijk vind dat ik een autisme spectrumstoornis heb. Ook vraag ik hem of hij voor zijn gevoel veel van zichzelf moet inleveren binnen onze relatie. Zijn antwoord is kort, maar alleszeggend. "Nee, we vinden beide onze weg om met het autisme om te gaan. We vinden steeds weer een weg, die ons beide voldoening geeft en daar hoort bij dat we elkaar helpen en ondersteunen." Ik vraag mijn vriend voor een tweede keer, of hij zeker weet niet te voelen dat hij veel van zichzelf moet inleveren. Ik ben opgelucht, wanneer hij aangeeft bij zijn punt te blijven. "Ik lever niks in, maar ik ondersteun je. Jij doet dat op jouw beurt ook. Eigenlijk ondersteunen we elkaar en voelt het niet alsof ik je hoef te helpen of iets moet inleveren van mijzelf om jou tegemoet te komen."

Mijn goede eigenschappen

Mijn vriend zegt mij ook te willen delen over welke goede eigenschappen ik beschik. "Je bent een enorme doorzetter. Jouw doorzettingsvermogen is te zien, wanneer je keuzes maakt. Als jij eenmaal een keuze hebt gemaakt waar je achter staat, dan ben je er ook zelfverzekerd over en ga je door totdat je jouw doel hebt behaald." Je probeert jouw kracht uit het autisme te halen. Je wil jezelf graag bewijzen. Dat is iets dat echt bij jou hoort en wat niet persé een kenmerk is van jouw autisme. Als iets niet lukt, dan probeer je het gewoon weer opnieuw. Soms is dit ook jouw valkuil, omdat jouw bewijsdrang te hoog kan oplopen. Als gevolg kan het fout met je gaan en dat uit zich bijvoorbeeld in automutilatie, of somberheid. Dat jij je kan vastbijten in bepaalde bezigheden, doelen of interesses vind ik juist leuk in jou. Gelukkig ziet mijn vriend ook kenmerken vanuit mijn autisme, die uitsluitend positief zijn. "Wat ik wel makkelijk vind binnen onze communicatie is dat jij aanneemt wat ik zeg. Dat komt omdat wij elkaar feilloos kunnen vertrouwen. Dat je trouw bent en de ander je vertrouwen gunt, vind ik mooi aan jou."

Tips voor de partner van iemand met ASS

"Ik sta wel open voor het contact hebben met andere partners van een ASS'er. We zouden dan kwijt kunnen waar we binnen de relatie tegenaan lopen. Ik zou dan wel willen weten hoe gelijkgestemden het leven met een partner met ASS ervaren en hoe zij met het autisme dealen. In lotgenotencontact kan je herkenning vinden, je kan tips ontvangen en je kan leren van de ervaringsverhalen van anderen. Daarom wil ik jullie ook een tip meegeven. Zoek lotgenotencontact op, als je hier behoefte aan hebt." Ik vraag mijn partner of hij nog meer tips heeft om te delen. "Zelf leef ik al anderhalf jaar samen met een partner met autisme en mijn ervaring kan jou misschien helpen. De eerste tip die ik zou geven, is dat het belangrijk is om te blijven praten. Door goed te communiceren, blijf je samen dezelfde weg bewandelen. Zoek samen naar oplossingen voor problemen die het autisme teweegbrengen en maak problemen bespreekbaar." Ter afsluiting van deze blog doe ik Joey, mijn partner, een laatste verzoek. Ik vraag hem of hij partners van een ASS'er een persoonlijke boodschap mee wilt geven. Hij hoeft er niet snel over te denken wat voor boodschap hij jou wilt meegeven. "Lees je in. Zorg dat je veel kennis opdoet over autisme, zodat jij jouw partner beter leert begrijpen. Probeer je in te leven in de ander en rekening met de ander te houden. Op jouw beurt krijg je dat ook weer terug, want zo werkt dat bij een partner met autisme. Als laatst wil ik je meegeven dat je partner met autisme meer is dan de diagnose. Ik zie Sanne haar autisme als een gave. Ze weet haar beperking positief om te buigen en in te zetten. Sanne haar autisme hoort gewoon bij haar en dat is oké. Ik zie Sanne als totaalplaatje. Zo adviseer ik jou ook om naar je partner te kijken."