Mijn zoektocht in herstel

Een emotionele achtbaan

In 2013 begon mijn reis op het onbekende pad van psychische kwetsbaarheden. Na compleet vast te zijn gelopen in mijn dagelijks leven, volgde er een afspraak binnen de GGZ. Diagnoses en therapieën volgden. De eerste diagnose is na een kort gesprek met een psycholoog vastgesteld, zonder uitvoeriger onderzoek. Deze bleek dan ook een misdiagnose te zijn. Een weg met behandelingen volgden, maar deze sloegen niet aan. In 2018 werden naast PTSS uiteindelijk de diagnoses autisme en boulimia gesteld. Na psycho-educatie te hebben gevolgd en meer informatie over de diagnoses te hebben verzameld, kan ik zeggen dat nu de juiste diagnoses zijn gesteld. Nu kan ik met mijzelf aan de slag en ook werken aan mijn weg in herstel. Tijdens je herstel stap je waarschijnlijk in een achtbaan met emoties. Je zult verschillende fasen doorlopen. Je zal de periode dat in teken stond van je psychische ziekte moeten verwerken. Bij mij begon de achtbaan bij het besef van wat mij was overkomen. Mijn psychische inzinking had een grote impact op mijn dagelijks leven, zelfbeeld en mijn omgeving. Hierna kwam bij mij een fase van ontkenning. Ik dacht wel herstellende te zijn, zette mijn gevoel aan de kant en ging in de doe-stand. Ik wilde mijn nieuwe energie ten volle benutten en dacht dat ik de wereld wel weer aankon. Ik deed overdreven mijn best en putte mijn energievoorraad uit. Daardoor raakte ik uit balans en kwam uiteindelijk weer in de put te zitten. Ik dacht dat ik weer 'terug bij af' was. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat terug bij af zijn nonsens is. Ik had immers al zo veel stappen vooruit gezet! Ik kwam erachter dat ik mijn identiteit moest herontdekken. Ik moest leren inzien wat ik leuk vind, wat ik wil en wat ik kan. Ik moest weer terugkomen bij de kern van wie ik ben en hierin mijn behoeften ook leren ontdekken. Zo ontstond er een nieuw, gezonder evenwicht.

Herstel is een proces

Psychische kwetsbaarheden overkomen je niet in een kwestie van een seconde. Vaak is er een heel proces aan voorafgegaan en zijn er gebeurtenissen geweest die de kwetsbaarheden hebben doen ontstaan. Herstellen doe je dan dus ook niet van de een op de andere dag. Gelukkig heb ik tijdens dit proces altijd de steun en liefde mogen ontvangen van mijn naasten. Door hun leerde ik op mijzelf te vertrouwen. Zij lieten mij inzien dat ik sterk genoeg was om mijn herstel in beweging te zetten. Het willen herstellen, was voor mij een bewuste keuze. Ik stelde mijzelf de vraag: wat heb ik nodig? Het antwoord was: steun van mijn omgeving, goede therapie, een levensdoel en rust. Die rust is bij mij ontstaan door acceptatie (van mijn levensloop), loslaten (van oordelen van anderen en vooral over mijzelf) en het mijzelf mogen zijn (met mijn sterke kanten én psychische kwetsbaarheden). Tijdens mijn herstel ben ik constant in beweging. Er zijn dagen dat ik stappen maak in mijn herstel en dat ik mij goed voel, maar er zijn ook dagen dat het minder goed met mij gaat en ik voor mijn gevoel stilsta in dit proces. Herstellen is hard werken, omdat je oude gedrags- en gedachtepatronen moet inleveren voor nieuwe, gezonde patronen. Het blijft een heel proces om te ontdekken waar je behoeftes liggen en wat je nodig hebt om lichamelijk en mentaal gezond te blijven. Ik ben nog lang niet klaar met herstellen, in tegendeel. Ik zit juist midden in mijn herstelproces. Wel wil ik een aantal tips meegeven, die mij hebben geholpen in de beginfase van mijn herstel.

Maak herstellen je prioriteit

Stel jouw herstel als een prioriteit. Je hebt waarschijnlijk veel te lang op je tenen gelopen, door te doen alsof je alles wel alléén aankon. Je hebt aan alle verwachtingen van de maatschappij, vrienden, familie en bovenal jezelf willen voldoen. Je mag nu echt de rust, tijd en ruimte pakken om voor je herstel te vechten. Dit kost veel energie en dat betekent dat minder belangrijke zaken nu even minder energie van jou mogen vergen. Goed herstellen bepaalt hoe je je leven verder kleur kan geven, zorg dus dat je hier bewust en zorgvuldig mee omgaat. Je kan dit niet half bakken doen, dus zorg dat je jouw omgeving zo vormgeeft, dat deze in teken kan staan van je herstel.

Haast je niet

Haast je niet om beter te worden. Verwacht ook niet dat je binnen een bepaalde tijd weer 'beter' bent. Jezelf die druk opleggen, zit je herstel alleen maar in de weg. Je legt jezelf (weer) een eis op, waar je waarschijnlijk niet aan kan voldoen. Dat kan vervolgens weer als falen ervaren worden, waardoor je weer teleurgesteld wordt en in een negatieve spiraal terecht komt. Als je psychisch een dieptepunt hebt bereikt, is het nodig om jezelf weer opnieuw op te bouwen en jezelf opnieuw te ontdekken. Dit kost tijd en die mag je ervoor uittrekken. Bouw jezelf steen voor steen weer op, in plaats van gehaast kant en klare muren te plaatsen.

Zorg voor een goed steunsysteem

Zorg dat je een goed steunsysteem om je heen hebt. Een steunsysteem kan bestaan uit ouders, een partner, vrienden, familie, lotgenoten en natuurlijk de hulpverlening. De onvoorwaardelijke steun en liefde van mijn ouders, vriend en beste vriendin hebben mij doen beseffen dat ik sterk genoeg ben om het herstelproces aan te gaan. Verder kan ik altijd op ze terugvallen, als het even niet zo goed gaat. Contact met lotgenoten heeft mij geholpen mij minder alleen te voelen en ik kon er echt steun door ervaren. Het is fijn om niet te hoeven uitleggen wat je doormaakt en gewoon begrepen te worden. Hulpverlening heeft ook een belangrijke rol in mijn herstel. Zonder hun zou ik niet aan mijzelf kunnen werken en zelfkennis kunnen opdoen.

Je mag voelen

Verdraag de dagen dat je je slecht voelt binnen je herstel. Er zullen dagen zijn dat je denkt dat je de wereld aankan, maar er zullen ook dagen zijn dat je je weer even in dat diepe dal bevindt. Weet dat een slechte dag (of week) niet betekent dat je niet meer herstelt, of bent teruggevallen. Zorg dat je op deze dagen goed voor jezelf zorgt. Psychisch door erover te praten, je gevoelens te accepteren, jezelf ontspanning te gunnen en afleiding te zoeken. En fysiek door gezond en voldoende te eten en drinken (misschien aanvullend voedingssupplementen slikken), voldoende te bewegen en voldoende rust in te bouwen. Slechte dagen zullen er waarschijnlijk komen, dat is nu eenmaal de realiteit. Maar ze laten je ook goed zien, hoe extra waardevol de goede dagen zijn! Ze laten juist zien dat je goed op weg bent in je herstel.

Schrijf over je herstel

Schrijf over je herstel. Schrijven kan helend en leiden tot nieuwe inzichten. Je kan je belevingen noteren in een (dag)boekje, op de computer of zelfs binnen lotgenotenfora. Schrijf de punten op die verbeteren, zodat je deze kan teruglezen op de minder goede dagen. Ook kan je je herstel zo visualiseren, wat vaak helpt om de stappen die je vooruit hebt zet in te zien.