Vrijheid

Leven in vrijheid

Het is 5 mei en dat betekent dat het vandaag Bevrijdingsdag is. Op deze dag vieren wij de bevrijding van de Duitse bezetting in Nederland in 1945. We staan erbij stil hoe bevoorrecht wij zijn dat wij in vrijheid leven en dat wij dit niet als vanzelfsprekend moeten zien. Vandaag sta ook ik hierbij stil. Voor mij heeft dit woord, vrijheid, echter een zo veel grotere betekenis. In vrijheid leven is voor mij alles behalve vanzelfsprekend. Ik waardeer het enorm dat ik in het vrije Nederland woon, maar vrijheid is zo veel méér dan alleen leven in een democratisch land. Voor mij is een tweede voorwaarde om in vrijheid te kunnen leven, dat je niet gevangen wordt gehouden door je eigen gedachten. Lange tijd heb ik mij opgesloten gevoeld in mijn eigen hoofd en lichaam. Door het meemaken van seksueel misbruik, stond ik niet meer in contact met mijn lichaam en emoties. Mijn gevoel was afgevlakt. Om weer wat te kunnen voelen, deed ik mijzelf pijn. Ik beschadigde mijzelf om überhaupt nog iets te voelen, of om weer controle te krijgen over mijn gevoelens en rust te ervaren. Mijn lichaam voelde niet meer van mij, maar ik zat erin gevangen. Ik zat vast in een lichaam, waarop steeds meer littekens verschenen. Doordat ik mij schaamde voor mijn lichaam, en ik walgde van mijn zelfbeschadigend gedrag, deed ik er ook alles aan om het te verbergen en de littekens te verstoppen. Ik sloot mijn lichaam op onder een vertrouwde, beschermende, maar verstikkende laag kleding. Ik verstopte in deze tijd niet alleen mijn lichaam, maar ik ging ook graag door het leven als einzelgänger. Mijn sociale leven eindigde de dag dat ik seksueel werd misbruikt. Ik sloot mij zo veel mogelijk af van de buitenwereld, omdat ik de mensen om mij heen niet meer vertrouwde. Ik voelde een grote angst, als ik mij onder de mensen moest bevinden en dus bleef ik liever thuis om zo de angst niet te hoeven ervaren. Ik voelde mij niet meer vrij om te gaan en staan waar ik wilde. Ik werd beperkt door de angst en gedachten aan ervaringen door het verleden.

Gevangene van eigen gedachten

Naast ik mij lichamelijk opgesloten voelde en mijzelf isoleerde van de buitenwereld, voelde ik mij nog het meest een gevangene van mijn eigen gedachten. Om de gedachten aan mijn verleden onder controle te houden, begon ik obsessief gedrag te vertonen. Ik legde mij allemaal beperkingen op met betrekking tot eten en allemaal regels omtrent beweging. Dit ontwikkelde zich tot een eetstoornis. Het boulimia-stemmetje in mijn hoofd sprak 24 uur per dag, 7 dagen in de week tegen mij. Dit stemmetje was erg hard voor mij en zelfkritisch. Er ging geen moment voorbij dat ik niet in beslag werd genomen door de negatieve gedachtestroom in mijn hoofd. Daarnaast was ik onzeker geworden over mijn eigen intuïtie en mijn eigen lichaam. Die onzekerheid zorgde ervoor, dat ik twijfelde aan alles wat ik deed en dacht. Inmiddels leefde ik als een gevangene van mijn eigen gedachten. Nee, vrijheid was voor mij niet meer vanzelfsprekend. Hoe kan je je vrij bewegen, als je gedachten je allemaal beperkingen opleggen en je continu veroordelen voor wie je bent en wat je doet?

Jezelf vrijheid gunnen

Mijn leven stond in het teken van perfectionisme, zelfkritiek en zelfhaat. Als klap op de vuurpijl werd ik hierom zo boos op mijzelf, dat ik mij van mijzelf moest straffen door mijzelf te beschadigen. Ik deed het nou eenmaal toch 'nooit goed genoeg'. Ik was constant zo erg in strijd met mijzelf. En het was een strijd in mijn hoofd, die ik sowieso niet kon winnen. Mijn negatieve gedachten waren te sterk en beheersten mijn hele dag. Op een gegeven moment kon ik zo niet langer leven. Ik besloot mij te verdiepen in het begrip 'zelfliefde' en mijn eigenwaarde weer op te bouwen. Ik wilde weer van mijzelf leren houden en mijzelf niet langer de grond in praten. Het was tijd voor verandering! Ik las artikelen over hoe je van jezelf kan leren houden. Ik leerde dat ik mijzelf moest accepteren voor wie ik ben en niet meer te oordelen. Langzaam begon ik mijzelf te vergeven. Ik vergaf mijzelf dat ik mijzelf niet had kunnen beschermen in het verleden. Ook vergaf ik mijzelf dat ik als copingmechanisme mijzelf had beschadigd. Als laatste vergaf ik mijzelf, dat ik mij mijn vrijheid had ontnomen. En dat terwijl wij in zo'n vrij land leven. Ik wilde weer van mijzelf houden, omdat dit de basis is om ook van anderen te kunnen houden. En ik wilde mij weer vrij voelen om helder te kunnen denken en om te kunnen voelen. Ik besloot mijn emoties en gedachten te omarmen, ze mochten er weer zijn. Ik besloot mijn lichaam en geest weer te verzorgen, zodat ik kon werken aan mijn herstel. Nog steeds zijn er dagen waarop het kritische stemmetje op de voorgrond staat en loopt te zeuren. Maar ik kan wel zeggen dat ik bewust voor mijn herstel heb gekozen. Hierbij probeer ik zo realistisch mogelijk naar mijzelf te kijken en mijzelf ruimte te geven om te mogen denken en voelen, zonder hier meteen een negatief oordeel aan vast te plakken.

Wat betekend vrijheid voor jou in de breedste zin van het woord? En kan jij zeggen dat je in vrijheid leeft?